Je moet gewoon een beginnetje maken (joh, maar hoe dan?!)
'Just do it' roept Nike al sinds 1988. Maar gewoon beginnen is heus zo makkelijk nog niet (ook al klinkt het wel zo). Met name als de stem in je hoofd je belemmert. Hoe begin je dan toch?
Wat het ook is wat je graag wil bereiken, uiteindelijk komt het erop neer dat je gewoon een beginnetje moet maken. Zo simpel is het. Nike roept het al sinds 1988 – en verdient er ook nog ‘s miljarden mee. Just do it! Yesterday, you said tomorrow!
Zo gewoon is dat niet
Maar hoe hard Nike ook roept dat je het vandaag (en dus niet morgen) gewoon moet gaan zitten doen, in de praktijk is dat zo ‘gewoon’ nog niet.
Gewoner is het om lekker lui te zijn. Gewoner is het om te wachten tot je zin hebt, of tot je het geld hebt, of een goed doordacht plan, of inspiratie, of energie, of al het voorgaande. Gewoner is het om te wachten tot alle sterren gunstig staan, tot je alle kennis hebt, tot je je er helemaal klaar voor voelt. Gewoner is het om het vandaag nog even voor je uit te schuiven.
Het perfecte excuus voor imperfectie
Want laten we wel wezen: beginnen is eng. Beginnen betekent dat je kunt falen, dat je jezelf voor schut kunt zetten en dat je niet goed genoeg blijkt te zijn. En om dat intern aan jezelf te kunnen verkopen, verzin je excuses. Verhalen waarmee je goed praat dat het morgen mag (lees: niet gaat gebeuren).
Je wil het zo graag goed doen, dat je vastloopt en uitstelt. En precies daar zit de hobbel in de weg, want het gaat er niet om dat je het goed doet, het gaat erom dat je het doet. Goed OF niet goed.
Hoe maak je een beginnetje?
Hoe je dan toch begint? Door jouw idee van wat perfect of succes is te herschrijven, zegt Stephen Guise in zijn boek How to be an imperfectionist (ja, over dit boek had ik het vorige editie ook).
Hij noemt het de binary approach: het opdelen van taken in een binaire beslissing. Je doet het of je doet het niet. Het hoeft niet perfect te zijn, ook niet goed, ook niet een klein beetje goed, zolang je maar in actie komt. Dan volgt de rest vanzelf.
Het helpt om de lat lager te leggen, de taak haalbaar te maken en elke vorm van actie (goed of niet goed) te zien als succes. Want: “Imperfect action is better than perfect inaction,” aldus Guise.
Doe ik het of doe ik het niet? (Ja dus.)
Je moet dus gewoon vooruit, met de geit of zonder de geit. Want alle begin is moeilijk en ik kan je nu al zwart op wit geven dat het toch niet perfect gaat zijn – of je je nu wekenlang klaarstoomt of gewoon een onvoorbereid beginnetje maakt.
Focus je dus niet op een doel of resultaat, maar op die stap. Klein, groot, middelmatig, scheef, de verkeerde kant op, het maakt niet uit, maar doe het. Vandaag. En morgen weer.
Dit helpt ook om een beginnetje te maken
Dit adviseert Guise nog meer (dan weet je het maar, kan ik in de volgende brief weer ergens anders over praten):
Maak de stap zo simpel dat je erom moet lachen. Wil je een boek schrijven? Schrijf één zin. Wil je gaan hardlopen? Ren tot het einde van de straat. Meer hoeft niet. Morgen zie je verder.
Begin voordat je er klaar voor bent. Ja, dat voelt ongemakkelijk. Ja, dat klinkt cliché. En daarom werkt het. Want 'er klaar voor zijn' is een mooi woord voor uitstellen (o, en motivatie bestaat niet, het volgt pas als je dat beginnetje hebt gemaakt).
Verlaag je standaarden (en verlaag ze dan nog een beetje meer). Accepteer dat je eerste versie bagger wordt. En dat dat oké is. Een baggere eerste versie is altijd beter dan helemaal geen versie.
I just did it
Zo, dat was mijn spreekbeurt over beginnetjes maken. Blij dat dit beginnetje binair gezien ook weer is uitgepakt tot een groot succes. 1 out of 1. Dat niveau.
Wat ga jij vandaag doen? 1 of 0?
PS. Heb je een tip? Of een reactie? Of wil je me laten weten waar je meer over wil lezen? Ik vind het leuk om van je te horen. Echt waar.